بررسی و بازنگری مقصود از واژه قصاص در ماده 622 کتاب پنجم قانون مجازات مصوب 1392 از منظرفقهی

خروج عمدی یا خود به خودی جنین را، قبل از آنکه قادر به زندگی در خارج رحم باشد، سقط جنین میگویند. یکی از اقسام سقط جنین، سقط جنین عمدی می‌باشد. در مورد مجازات این نوع از سقط میان فقها و حقوقدانان اختلاف است. مشهور فقها کیفر آن را قصاص دانسته‌اند همانطور که قانون مجازات مصوب1370 نیز بر همین اساس تصریح داشته است. در قانون مجازات مصوب 1392 عبارت مقنن در این مورد ابهام دارد. در این پژوهش تلاش گشته تا با بررسی تحلیلی واژه قصاص در ماده 622 از این ابهام پرده برداشته و دیدگاه صحیح را تبیین نماید. یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که همانطور که دیدگاه مشهور فقها موید آن است جز در موارد خاص، عمل مذکور جایز نمی باشد و همچنین نشان می‌دهد مقصود از واژه قصاص با توجه به ادله و قرائن قانونی و مبانی فقهی بر خلاف دیدگاه مشهور حقوق دانان، قصاص در مقابل سقط جنین کاملی است که روح در او دمیده شده نه قصاص در برابر جنایت وارد شده بر مادر.